- Joined
- Dec 14, 2024
- Messages
- 89
- Thread Author
- #1
அனைவருமே மதிய உணவை உண்டு கொண்டிருக்க, உண்ணாமல் தட்டை அளைந்துக் கொண்டிருந்த நந்தினியை கண்டு ஜானகி,
"ஏய் நந்து இன்னும் நீ இதையே சாப்பிடலையா? என்ன இது கோழி மாதிரி கிண்டிக்கிட்டு இருக்க? குழம்பு ஊத்தவாடி" என்று தன் அண்ணன் மகளை உரிமையாக அதட்டிக்கொண்டிருக்க அப்பொழுது,
"கேட்டுட்டு இருக்காதீங்க ம்மா, சும்மா ஊத்துங்க சாப்பிடுவா" என்று நந்தினியை பார்த்து சிரித்தபடி யாத்ராவின் அருகில் வந்து அமர்ந்தான் ஆரி.
ஆரியின் குரலும், அசத்தும் சிரிப்பும் நந்தினியை ஏங்க வைக்க, ஆரியை யாத்ராவின் அருகே பார்க்க பார்க்க பெண்ணவளுக்கு மனம் ரணமாக வலித்தது.
ஆரி வேறொருத்திக்கு சொந்தமானவன், இனி அவன் தனக்கில்லை என்று தீர்க்கமாக முடிவெடுத்த பிறகு தான் வரமறுத்த தந்தையை கூட வலுக்கட்டாயமாக அழைத்து கொண்டு இங்கே வந்தாள். ஆனால் அவனை சந்திக்கும் முன்பு வரை நன்றாக இருந்த இதயம், அவனை கண்டதும் வலியில் துடிக்க, நந்தினி தன் காதல் கைகூட வில்லையே என மிகவும் வருந்தினாள்.
தன் மகள் ஆரியை விரும்புவதை அறிந்ததும் அவளது தந்தை விஜயன் உடனே ஆரியின் வீட்டிற்கு திருமணத்தை பற்றி பேச வந்தார். ஆனால் வீட்டினர், ஆரி யாத்ராவை விரும்பும் விஷயத்தை பற்றி கூறி அவரது வேண்டுகோளை நிராகரிக்க, இதை சற்றும் எதிரிபார்க்காத விஜயன் அன்று அவர்களுடன் சண்டையிட்டுக்கொண்டு போனவர், திருமணம் மற்றும் எந்த சடங்கிலும் கலந்துகொள்ளவில்லை.
ஜானகியும் வைத்தீஸ்வரனும் இரெண்டு மூன்று முறை நேரில் சென்று பேசி பார்த்தனர் ஆனால் விஜயன் வர முடியாது என்று சொல்லிவிட, ஒரு கட்டத்தில் ஆரியின் வீட்டினரும் அவரது மனநிலையை புரிந்து கொண்டு அவரை வற்புறுத்தவில்லை. விஜயனின் கோபம் தணிந்த பிறகு பேசிக்கொள்ளலாம் என்று விட்டுவிட்டனர். ஆனால் ஜானகி தான் மனம் கேளாமல் தமயனிடம் பேசுவதற்காக அவருக்கு அலைப்பேசியில் தொடர்புகொண்டார். ஆனால் விஜயன் விடாப்பிடியாக பேச மறுத்துவிட, அவர் மனதிற்குள்ளே மிகவும் வேதனை அடைந்தார்.
திருமணத்திற்கு பின்பு அதை, யாத்ராவிடம் மனம் விட்டு பேசும் பொழுது தமையனை பற்றி சொல்லி வருத்தப்பட்டும் உள்ளார்.
எங்கே தன் அண்ணன் இப்படியே இருந்து விடுவாரோ என மிகவும் பயந்து கொண்டிருந்தவருக்கு, தன் வீடு தேடி வந்த தமையனை பார்த்ததும் தன் மனபாரம் எல்லாம் நீங்கியது போல அவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. ஆனால் விஜயன் அமைதியாகவே இருக்க,
வந்ததில் இருந்து பேசாமல் ஒரு வித சங்கடத்துடன் அமர்ந்திருந்த விஜயனிடம் முதலில் பேச்சு கொடுத்து சகஜமாகியது ஆரி தான். அதன் பின்பு வைத்தீஸ்வரனும் விஜயனிடம் பழசை பற்றி எதுவும் பேசாமல் தொழிலை பற்றி மட்டும் பேசிக்கொண்டிருந்தார்.
அப்பொழுது யாத்ராவின் அருகே அமர்ந்திருந்த ஆரி, யாரும் பார்க்காத நேரத்தில் அவளை வேண்டும்மென்றெ சீண்டிக்கொண்டிருக்க, அதை கண்ட நந்தினி சங்கடமாக தன் முகத்தை தாழ்த்திக்கொள்ள, அவளது நிலையை கண்ட யாத்ரா அவளுக்காக வருத்தப்பட்டாள். யாத்ராவுக்கு ஆரியை நினைத்து கோபமாக வர உடனே அவனை தீயாக முறைத்தவள், அவனது காதில்,
"யார் மனசையும் காயப்படுத்தாம உங்களால இருக்கவே முடியாதா?" என்று கேட்டாள்.
அவனோ, "மனசு காயப்படுற அளவுக்கு நான் ஒன்னும் செய்யலையே" என யாத்ராவிடம் சொல்ல.
"ஆமா ஆமா நீங்க ஒண்ணுமே செய்யலே ப்ச், நந்தினி பாக்குறாங்க கை கால் வச்சிட்டு சும்மா இருங்க"என யாத்ரா தன்னவனிடம் சிடுசிடுத்தாள்.
"ஓ அப்போ அவ பார்க்கலைன்னா ஓகே வா" என ஆரி குனிந்து அவளது காதில் கிசுகிசுக்க, யாத்ராவோ கோபத்தில் தன் முகம் சிவக்க அவனை பார்த்து முறைத்தாள்.
அதற்கு அவன், "ஏய் அப்படி எல்லாம் என்னை பார்க்காத, அப்புறம் சேதாரம் ஆனா எனக்கு தெரியாது" என்று விஷமமாய் கூறி கண்ணடிக்க யாத்ராவுக்கு இன்னும் கோபம் தான் வந்தது.
ஆனால் ஒன்றும் செய்ய முடியாததால் அவள் அமைதியாக அமர்ந்திருக்க, தன் உணவை முடித்தவன்,
"யாத்ரா சாப்டுட்டு வா நான் வெளிய வெயிட் பண்றேன், இப்போ போனாதான் கரெக்ட்டா இருக்கும்" என்று சொல்லிவிட்டு எழுந்து கொள்ள, எதுவும் புரியாமல் திருத்திருத்தவள்,
"எங்க போனும்?" என்று வினவினாள்.
"எங்க போகணுமா? நீ தான வீட்ல போர் அடிக்குது எங்கையாவது கூட்டிட்டு போங்கன்னு என்கிட்ட கேட்டுட்டே இருந்த, நான் கூட இன்னைக்கு போலாம்ன்னு சொன்னேனே மறந்துட்டியா?" என சிரிப்பை மறைத்து கொண்டு சொல்ல, அதை கண்டுகொண்டவள் அவனை தன் கண்கள் சிவக்க பார்த்தாள்.
அப்பொழுது ஜானகி ,"ஆமா டா மா போய்ட்டு வா கல்யாணம் ஆனதுல இருந்து நீங்க எங்கையும் போகல, நாளையில இருந்து அவன் ஆபிஸ் போயிட்டான்னா அப்புறம் அவனை பிடிக்கிறது ரொம்ப கஷ்டம் டா" என்று சொல்ல யாத்ராக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை.
ஆரியோ அவள் முகம் காட்டிய உணர்வுகளை உள்வாங்கி கொண்டவன், 'மாட்டுட்டியா இப்போ என்ன பண்ணுவ? நான் கேட்டதுக்கு வர மாட்டேன்னா சொல்ற, இப்போ மாட்டேன்னு சொல்லு பார்ப்போம்' என தன் மனதிற்குள் எண்ணிக்கொண்டவன், தன்னவளுடன் முதன் முதலாக வெளியே செல்ல போவதை எண்ணி ஆவலாக இருக்க, ஆனால் யாத்ராவுக்கு தான், அவனுடன் தனியாக இருக்க வேண்டும் என்றால் பாகற்காயாக கசக்குமே, உடனே யோசித்தவள் ஒரு கணம் நந்தினியை பார்த்து விட்டு பின்பு அனைவரையும் பார்த்து,
"அத்தை நான் என்ன சொல்றேன்னா எல்லாருக்கும் தான் போர் அடிக்கும், நந்தினி வந்திருக்காங்க அவங்களுக்கும் வீட்டுக்குள்ளையே இருக்க ஒரு மாதிரி இருக்குமே, ஏன் எல்லாரும் போகக்கக்கூடாது?" என்று சொல்ல அதற்கு வைத்தீஸ்வரன்,
"அதுவும் சரி தான் நந்தினி வந்திருக்கா நாளைக்கு கிளம்பிருவா, வேணும்ன்னா நீங்க மூணுபேரும் வெளிய போய்ட்டு வாங்களேன் " என்று யாத்ரா சொன்னதிற்கு ஆமோதிக்க, ஆரிக்கு மனைவியை எண்ணி அவ்வளவு ஆத்திரம் வர, தன் கோபத்தை அடக்கியபடி நின்றிருந்தான்.
அப்பொழுது, "நந்தினி எதுக்கு மாப்பிளை? ஆரியும் யாத்ராவும் மட்டும் போயிட்டு வரட்டுமே" என விஜயன் தயக்கத்துடன் கூற,
"இல்லை அங்கிள் எல்லாருமே போலாம்" என யாத்ரா அனைவரையும் வற்புறுத்தி அழைக்க, அவள் அவ்வளவு பாசத்துடன் அழைத்ததும் மறுத்து பேச யாருக்குமே மனம் வரவில்லை. ஆரி தன் பற்களை கடித்தபடி காரை ஓட்ட, ஒரு மினி டூர் போல மொத்த குடும்பவும் கிளம்பி சென்றனர்.
பீச்,மகாபலிபுரம், ஷாப்பிங் ஆங்காங்கே செல்ஃப்பி என்று திட்டமிட்டபடி அனைவரும் மகிழ்ச்சியாக சுற்றிப் பார்த்தனர்.
தன் குடும்பத்துடன் கலகலப்பாக பேசிச் சிரித்துக் கொண்டிருந்த தன் மனைவியை கண்டு, 'ம்ம்ம்...எல்லாரையும் புடிக்குது என்னை தவிர' என்று எண்ணிக் கொண்டவனுக்கு யாத்ரா இவ்வாறு மனம் விட்டு சிரிப்பது மனதிற்கு நிம்மதியை கொடுத்தது.
அனைத்தும் முடித்துவிட்டு அவர்கள் பீச் ரெஸ்டாரண்டில் இரவு உணவை முடிப்பதற்காக அமர்ந்திருக்க, யாத்ராவின் கவனம் முழுவதும் நந்தினியிடம் தான் இருந்தது. வெளியே வந்ததில் இருந்து அவளும் அவளுடன் தனிமையில் பேசவேண்டும் என ஆவலுடன் எதிர்பார்த்து கொண்டிருக்கிறாள்.
ஆனால் யாரவது இடையில் வந்துவிட இப்பொழுதாவது பேசிவிட வேண்டும் என்று யாத்ரா காத்திருக்க, அந்நேரம் பார்த்து நந்தினி எழுந்து வாஷ் ரூமிற்கு செல்வதை பார்த்து, 'இது தான் நல்ல வாய்ப்பு விட்டுவிட கூடாது' என்று தனக்குள் முடிவெடுத்தவள், சற்றும் யோசிக்காது தான் வாஷ் ரூம் சென்று விட்டு வந்துவிடுவதாக சொல்லி நந்தினியின் பின்னாலே சென்றாள்.
தன் பின்னால் வந்த யாத்ராவை பார்த்து புன்னகைத்த நந்தினி, தன் கரத்தை கழுவிவிட்டு அங்கிருந்து செல்ல பார்க்க அப்பொழுது,
"நந்தினி கொஞ்சம் பேசணும்" என்று அவளை தடுத்தாள் யாத்ரா.
"என்ன பேசணும்?" என்ற நந்தினி 'இவளுக்கு என்கிட்ட என்ன பேசணும்?' என எண்ணியபடி கேள்வியாக யாத்ராவை பார்க்க,
அவளோ, "உங்களுக்கு இப்பவும் ஆரியை புடிச்சிருக்கா?" சுத்திவளைக்க விருப்பம் இல்லாமல் பட்டென்று கேட்டுவிட, நந்தினிக்கு ஒன்றுமே ஓட வில்லை.
"என்ன? என்ன பேசுறீங்க?" 'இப்பவும் என்றால் இவளுக்கு அனைத்தும் தெரியுமா என்ன? ஆரிக்கு அத்தானுக்கு கூட நான் அவரை காதலித்தது தெரியாதே, அப்படியென்றால் அத்தை தான் கூறியிருப்பாரோ' என்று எண்ணிய நந்தினி உண்மையில் தடுமாறி தான் போனாள்.
அவளது தடுமாற்றத்தை உள்வாங்கிக்கொண்ட யாத்ராவோ,
"எனக்குத் தெரியும் அத்தை ஒரு தடவை சொல்லிருக்காங்க" என்றவள்,
"இங்க பாருங்க நந்தினி, தயக்கம் வேண்டாம் எனக்கு பிடிக்கலைன்னா நான் போய்டுவேன்னு கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே ஆரிக்கிட்ட சொல்லிட்டேன். அதுக்கு பிறகு தான் இந்த கல்யாணமே நடந்துச்சு. எனக்கு ஆரி கூட வாழப் புடிக்கல, சீக்கிரமா நான் அவரை விட்டுப் போய்டுவேன், உங்களுக்கு அவர் கூடச் சேர்ந்து வாழணும்ன்னா தாராளமா வாழுங்க எனக்கு அதுல எந்தப் பிரச்சனையும் இல்லை" எனக் கொஞ்சமும் தயங்காமல், ஆரி தனக்கு யார்? அவனுடன் எப்படி பட்ட பந்தத்தில் இருக்கின்றோம்? அவனுடன் இந்த ஏழு நாள் வாழ்ந்த வாழ்க்கை! அது என்னாகும்? முதலில் ஆரி தன்னை விடுவானா? என எதை பற்றியும் சிந்திக்காமல் இவ்வாறு கூறிய யாத்ரா, பதில் எதுவும் பேசாமல் அதிர்ச்சியுடன் நிற்கும் நந்தினியை பார்த்து,
"நிதானமா யோசிங்க இந்த விஷயம் நம்மளை தவிர வேற யாருக்கும் தெரிய வேண்டாம்" என்று கூறிவிட்டு வெளியே செல்ல, நந்தினிக்கு அவ்வளவு அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
பின்பு தன்னை நிதானப்படுத்திக்கொண்டு வாஷ் ரூமில் இருந்து வெளியே வந்த நந்தினி, சிரித்த முகமாக அமர்ந்திருக்கும் ஆரியையும், சற்று நேரத்திற்கு முன்பு நடந்த எதுக்கும் தனக்கும் சம்பந்தமே இல்லாதது போல அமர்ந்து சாப்பிட்டு கொண்டிருக்கும் யாத்ராவையும் மாறி மாறி பார்த்தாள். அவளுக்கு தொண்டைக்குள் உணவு செல்ல மறுக்க,அவளது சிந்தனை முழுவதும் யாத்ரா பேசிய வார்த்தைகளில் தான் உழன்று கொண்டிருந்தது.
நன்றாக சுத்தி எடுத்துவிட்டு இரவு உணவையும் வெளியிலே முடித்து கொண்டு அவர்கள் அனைவரும் காரில் இல்லம் திரும்பும் பொழுதே நல்ல மழை, சிறு துளியாக ஆரம்பித்தது இப்பொழுது பேரிரைச்சலுடன் வானில் இருந்து அருவியாகக் கொட்டிக் கொண்டிருந்தது.
யாத்ராவோ மழையை கண்டதும் அனைத்தையும் மறந்தவளாய், "ஐ மழை !! அத்தைமா எனக்கு மழைன்னா எவ்ளோ பிடிக்கும் தெரியுமா?? காலேஜ்ல இருக்கும் பொழுதெல்லாம், மழை வந்தா நான் கார்த்திக் மதனா மூணு பேரும் மழை நிக்குற வரைக்கும் நனைவோம். அம்மாதான் திட்டிகிட்டே இருப்பாங்க" என குதூகலத்துடன் கூற அனைவரும் புன்னகைக்க, உடனே அவளது மாமியாரோ,
"இங்கதான் அம்மா இல்லையே டா வீட்டுக்கு போனதும், நீ உன் இஷ்டத்துக்கு ஆட்டம் போடு" என்று கூற, அழகாய் சிரித்தவள் காரின் கண்ணாடியை இறக்கி பூத்தூறலை முகத்தில் வாங்கிக்கொண்டாள்.
அப்பொழுது மழைநீர் உள்ளே வரவும் ஆரி, "ஏய் யாத்ரா மழை தண்ணி உள்ள வருது டி" என்று சிறு எரிச்சலுடன் கூறி காரின் கண்ணாடியை ஏற்றிவிட,
சற்றென்று திரும்பியவள் தன் இடுப்பில் கைவைத்து கொண்டு, "ஆரி ப்ளீஸ் ஓகே சொல்லுங்க" என்று கொஞ்சும் குரலில் கெஞ்ச, தன்னவள் முதல் முதலாக தன்னிடம் இயல்பாகவும் உரிமையுடனும் பேசவும் மகிழ்ச்சியடைந்தவனுக்குள் பலவிதமான ஆசைகள் தோன்றியது, "ஆரி" என்று இத்தனை உரிமையுடன் கொஞ்சும் குரலில் அவள் கூறியதும் மொத்தமாக விழுந்தேவிட்டான். உடனே அவளை அள்ளிக்கொண்டு மொத்தமாக அவளுள் தொலைந்து விடும் பேராவல் அவனுக்குள் எழுந்தது.
யாத்ராவும் ஆரியும் தனிமையில் இருக்கும் பொழுது யாத்ரா இது போல கொஞ்சலுடன் கேட்டிருந்தால், ஆரி தன் பதிலை சொல்லில் அல்ல செயலில் காட்டிருப்பான் !! அதிரடியான முத்தத்தில் அவளை அதிரச்செய்திருப்பான்!! ஆனால் விதியின் சதியால் தனது பெற்றோர் தங்களுடன் இருக்கவே தன் தாபத்தை அடக்கிக்கொண்டவன்.
ஒரே ஒரு தலையசைப்பில் புன்னகையுடன் 'ஓகே' என்றான். பதிலுக்கு புன்னகைத்தவள் சற்று முன் நந்தினியுடன் பேசியது, தன் கடந்தகால பிரச்சனைகள் என அனைத்தையும் மறந்துவிட்டு தன் மேல் படும் தூறலை கண்டு குழந்தையை போல குதூகலித்துக்கொண்டிருந்தாள்.
அவன் கண்களில் தான் அவள் மீது எத்தனை காதல்? ஆனால் அதை உணர வேண்டியவளோ உணராமல் அவனை பிரிந்து செல்லும் தருணத்திற்காக காத்துக்கொண்டிருக்கிறாள்.
ஆரி மற்றும் யாத்ராவை பார்த்த ஜானகிக்கும் வைத்தீஸ்வரனுக்கும் மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. கார் வீட்டை நெருங்கியதும் மழையில் நனைந்தபடி உற்சாகமாக யாத்ரா மாடிக்கு செல்ல படிக்கட்டில் ஏற,
"ஏய் யாத்ரா பார்த்து போ டா " என்று ஜானகியிடம்,
"சரி அத்தைமா" என்றவள் சந்தோஷமாக மாடிக்கு சென்றாள்.
அப்பொழுது, "டேய் அவளை பார்த்துக்கோ டா விழுந்துற போறா" என்று ஆரியை அதட்டிவிட்டு தன் கணவனுடன் ஜானகி உள்ளே சென்றுவிட்டார்.
ஆரியோ இதற்காக தான் காத்திருந்தது போல, உற்சாகமாக மாடிக்கு சென்ற மனைவியின் உற்சாகத்தில் தானுமே அகமகிழ்ந்தவனாக, காரை நிறுத்தி விட்டு மேலே மாடிக்கு சென்றவன், அங்கு மழையில் தன்னவள் தன்னை மறந்து ஆட்டம் போட்டு கொண்டிருந்த கோலத்தைக் கண்டு கண்ணிமைக்க முடியாமல் அப்படியே சிலையாக நின்று விட்டான்.
இந்தநொடி அவன் முன் அவனவள் இருக்கும் கோலம் அவனுக்குள் உறங்கிக்கிகொண்டிருக்கும் காதல் அரக்கனை தட்டி எழுப்ப, அவள் அணிந்திருந்த சிவப்பு நிற ஆடை மழைநீரைக் பருகி கொண்டு, அவளது தேகத்துடன் ஒட்டி உறவாடி அவளைக் கொண்டவனின் நெஞ்சில் காதல் நெருப்பை பற்றவைத்தது.
அவ்வளவு நேரம் தன்னை மறந்து மகிழ்ச்சியாக இருந்தவளுக்கு யாரோ தன்னை பார்ப்பது போல தோன்றவும் திரும்பியவள், தன் பின்னால் நிற்கும் ஆரியையும் அவனது ரசனை மிகுந்த பார்வையையும், அவன் உதட்டில் தவழும் குறும்பு சிரிப்பையும் பார்த்த பிறகு தான் இருக்கும் நிலை கண்டு சங்கடத்துடன் யாத்ரா அங்கிருந்து சென்று விட,
'நாம சும்மா இருந்தாலும் இவ விட மாட்டா போலவே' என்று எண்ணியவன் தன் சிகையை அழுத்தமாக கோதி கொண்டான். அவனவள் பற்றவைத்து காதல் தீ அவனை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விழுங்கிக்கொண்டிருக்க, ஆசையில் தகித்தவன் தன்னவளை தேடி அவள் பின்னாலே போன நேரம் அங்கே வந்த நந்தினி அவனது கரத்தை இறுக்கமாக பிடித்திருந்தாள்.
நந்தினியை அங்கே எதிர்பார்க்காத ஆரி, அவளை புருவம் சுருக்கி பார்க்க, அவன் பார்த்த பார்வையில் சட்டென்று தன் கரத்தை அவனிடம் இருந்து விலகிக்கொண்டவள்,
ஒருகணம் தன் கண்களை மூடி திறந்து அவனது கூர்மையான விழிகளை நேருக்கு நேர் சந்தித்து,
"ஏன் அத்தான் நீங்க என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கலை, உங்களை வேண்டாம்ன்னு சொல்ற இவளை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு, நீங்க தான் வேணும்ன்னு சொன்ன என்னையும் என் காதலையும் நீங்க புரிஞ்சிக்கவே இல்லையே ஏன்?" என வருத்தத்துடன் கேட்டாள். யாத்ரா பேசியதிலிருந்து அவளது உள்ளம் ஆற்றாமையில் வருந்திக்கொண்டிருக்க, மனசில் வைக்க மனமின்றி அவனிடமே நேரடியாக கேட்டுவிட்டாள்.
"நந்தினி என்ன உளறிட்டு இருக்க?" ஆணவனின் பார்வையில் அனல் அடித்தது.
"உண்மைய சொல்றேன், உங்களுக்கு கல்யாணம் பண்ணிக்க ஆளே இல்லையா? இவ தான் கிடைச்சாளா?" யாத்ரா மீது அத்தனை ஆத்திரம் வந்தது, என்ன பெண்ணவள்? ஆரி யார்? அவன் திறமை என்ன? அதுவும் அவள் மீது அவனுக்கு தான் எத்தனை காதல்? அவனை வேண்டாம் என்கிறாளே? நந்தினியால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை.
அத்தை மகன் போதாக்குறைக்கு தான் காதலித்தவனின் வாழ்க்கை சரி இல்லையே என்ற வருத்தம் அவளை மிகவும் தாக்கியது. ஆரியின் காதலுக்கு யாத்ரா தகுதியற்றவள் என்று எண்ணியவள் தன்னை கட்டுப்படுத்த முடியாது அவனிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கிறாள்.
"நந்தினி என் பொறுமைக்கும் ஒரு எல்லை உண்டு" யாத்ராவை அவமதிக்கும்படியான நந்தினியின் பேச்சு ஆரியின் கோபத்தை தூண்டிவிட்டது.
"கோபப்படாம நான் சொல்றதை கேளுங்க அத்தான், உங்க காதலுக்கு அவ எல்லாம் தகுதியே கிடையாது. அவளை நம்பாதீங்க"
"ஷட் அப், இனி ஒரு வார்தை பேசாத" எச்சரித்தான்.
"பேசுவேன், அவளை நம்பாதீங்க அவ என்கிட்ட என்ன சொன்னா தெரியுமா" என தன் உதடுகள் துடிக்க ஏதேதோ பேசினாள். யாத்ரா சொன்னது, தான் சொல்லாமல் விட்ட தன் நேசம் என தன் மனத்திற்கு தோன்றியதெல்லாம் கூறினாள்.
யாத்ரா ஆரியை விட்டு சென்றுவிடுவேன் என்று சொன்னதால் வந்த கோபம், இவளுக்காக தன் காதலை நிராகரித்துவிட்டாரே என்ற ஆற்றாமை என அனைத்தும் அவளை பேச வைக்க, நிறைய பேசினாள். அனைத்தையும் பேசினாள்.
ஏதோ கணவன் மனைவி பிரச்சனை! சிறு பெண் புரியாமல் பேசுகிறாள் சரியாகிவிடும்! சொல்ல வேண்டாம் என்று தான் முதலில் எண்ணினாள். ஆனால் ஆரி யாத்ரா மீது கொண்ட காதலை கண்டவளுக்கு, யாத்ராவின் பற்றற்ற பேச்சு எரிச்சலை கொடுக்க. என்னை விட்டுவிட்டு இவளை காதலித்தாய் அல்லவா, பாரு இவள் லட்சணத்தை, என்று தாங்க முடியாது அனைத்தையும் கூறிவிட்டாள்.
மாடியில் தன்னவன் பார்த்த பார்வையின் அர்த்தம் உணர்ந்தவள் தன் நெஞ்சம் படபடக்க அவன் முன்பு இந்த கோலத்தில் நிற்க சங்கடப்பட்டுக்கொண்டு வேகமாக தங்களின் அறைக்குள் வந்து உடையை மாற்றிவிட்டு தலையை துவட்டிக்கொண்டிருக்க, தங்களின் அறையின் கதவை திறந்து கொண்டு வேகமாக உள்ளே நுழைந்த ஆரியின் விழிகள் ரெத்தமென சிவந்திருக்க, அதை பார்த்த யாத்ராவுக்கு குளிரெடுத்தது.
'என்னாயிற்று இவனுக்கு? ஏன் தன்னை இவ்வளவு முறைக்கின்றான்?' என அவள் சிந்திக்கும் பொழுதே, அவளை அழுத்தமாக பார்த்தப்படி நெருங்கி வந்தவன்,
"நந்தினிகிட்ட என்னடி சொன்ன?"என ரௌத்தரமாகக் கேட்கவும் அவனது பார்வையும் குரலும் அவளுக்கு கிலியை உண்டாக்க , அவனது விழிகளை சந்திப்பதை தவிர்த்தவள்,
"அதெல்லாம் ஒண்ணும் சொல்லலையே" என்று கூறி அவனிடம் இருந்து விலக முற்பட , அவளது கரத்தை இறுக்கமாக பிடித்து இழுத்தவன்,
"கேட்ட கேள்விக்கு சரியான பதில் வரணும்" என ஒவ்வொரு வார்த்தைகளுக்கும் அழுத்தம் கொடுத்து கூற, இவளுக்கு அவன் இறுக்கி பிடித்ததில் கரம் வலிக்க துவங்கியது.
யாத்ராவோ வலி பொருக்காது, "ப்ச் கைய விடுங்க என்னனு சொல்லாம சும்மா வந்து நந்தினிகிட்ட என்னடி சொன்னன்னா என்ன அர்த்தம்?" என்றவள் அவனிடம் இருந்து விடுபட முயல, அவனோ அவள் மீது தான் பதித்திருந்த பார்வையை அகற்றினான் இல்லை.
சில நொடிகள் கழித்து தன் பிடியை தளர்த்தி தன் தலையை அழுந்த கோதி தன் கோபத்தை கட்டுப்படுத்திக்கொண்ட ஆரி, அவளது இரு தோள்களையும் மென்மையாக பற்றி கவிழ்ந்திருந்த அவளது முகத்தை நிமிர்த்தி, தன் முகம் பார்க்க வைத்து அவள் விழிகளுடன் தன் விழிகளை உறவாடவிட்டபடி,
"என் கூட வாழமாட்டேன்னு சொன்னியா?" என்று கேட்க அவன் விழிகளிலோ, "ஆம்" என்று மட்டும் சொல்லி என்னை மொத்தமாக உடைத்துவிடாதே என்னும் ஏக்கம் அப்பட்டமாக தெரிய, அவன் பார்வை கண்டு பெண்ணவள் மிகவும் தடுமாறினாள்.
ஆரியின் அந்த பார்வை அவளது மனதை ஏதோ செய்ய, பெண்ணவளோ பதில் பேச முடியாது ஊமையாகி போனாள்.
அவளது அமைதியே அவனை உயிரோடு வதைக்க,
"பதில் சொல்லு டி" என்ற அவனது கர்ஜனையில் சுயம் பெற்றவள், இனிமே அவனிடம் மறைத்து பயன் இல்லை என்பதை உணர்ந்து மனதில் தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு தன்னை நிதானப்படுத்தி, அவனது விழிகளை நேருக்கு நேராக சந்தித்து ,
"ஆமா" என்றாள் சற்று காட்டமாக.
இவன், "ஏன்" என்றான் சீற்றத்துடன். ஆனால் அதற்கெல்லாம் அவள் அசரவில்லை.
உடனே, "புடிக்கல" என்றாள் ஒரே வார்த்தையில். அவனுக்கு தான் கஷ்டமாக இருந்தது. இதுவரை எத்தனையோ முறை அவனிடம் டைவர்ஸ் கேட்டிருக்கிறாள். வருத்தமாக தான் இருக்கும், ஆனால் நாலு சுவற்றிற்குள் என்பதால் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளமாட்டான்.
தன்னவள் தானே பார்த்துக்கொள்ளலாம் போக போக புரிந்து கொள்வாள் என்று இருந்தவன். நந்தினியிடம் சென்று இப்படி பேசுவாள் என்று கனவிலும் எண்ணிப்பார்க்கவில்லை. கட்டுப்படுத்த முடியாதளவு கோபம் வந்தது? ஆனாலும் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டவன் அவள் முகம் பார்த்து,
"ஓ புடிக்காட்டாலும் வாழ்ந்து தான் ஆகணும்" தீர்க்கமாக கூறினான்.
"மாட்டேன் கண்டிப்பா மாட்டேன் நான் போயிருவேன்"
"ஓ அதுக்கு நான் போக விடணுமே"
"இது சரி இல்லை, கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி என்கிட்ட என்ன பேசுனீங்கன்னு மறந்து போய்ட்டிங்களா என்ன? எனக்கு புடிக்கலைன்னா நான் போய்டுவேன்னு நான் சொன்னப்போ நீங்க சரின்னு சொன்னீங்க" ஆற்றாமையுடன் கூறினாள்.
ஆமாம் சொன்னான் தான், அனைவரும் திருமணத்தை எண்ணி எதிர்பார்ப்புடன் இருக்கும் பொழுது இவள் மட்டும் எதையோ இழந்ததை போலவும், உன்னை பிடிக்கவில்லை என்றும், செத்துவிடுவேன் என்றும் கூறி கொண்டே இருக்கவும் வேறு வழியே இல்லாமல், திருமணம் செய்து கொண்டு சேர்ந்து வாழ்வோம் அதன் பிறகும் விருப்பம் இல்லை என்றால், உன் வழியில் குறுக்கிட மாட்டேன் என்று அவளது அந்த நேர நிம்மதிக்காக கூறி வைத்தான். ஆனால் சொன்னதுடன் சரி அதை மறந்தே விட்டான், இப்பொழுது அவள் சொல்லி தான் அந்த விடயம் அவனது நியாபகத்திற்கே வர, அவனுக்கு எரிச்சல் தான் வந்தது.
"ஏய் உனக்கு இந்த ஏழு நாள் என் மேல ஒண்ணுமே தோனலையா" வேதனையுடன் கேட்டான்.
பதில் ஏதும் பேசாமல் மறுப்பாக தலையை மட்டும் ஆட்டியவள்,
"ஏழு நாள் இல்லை ஏழு வருஷம் ஆனாலும் நீங்க எனக்கு வேண்டாம் ஆரி, எனக்கு உங்களுடைய உணர்வுகளை புரிஞ்சிக்க முடியுது, கவலை படாதீங்க நான் நந்தினிகிட்ட பேசிட்டேன் உங்க வீட்டுல, நந்தினி வீட்ல பேசி உங்க ரெண்டு பேர் கல்யாணத்தையும்" என்று அவள் சொல்லி முடிக்கவில்லை,
"ஷட் அப்" என பயங்கரமாக கத்தி, இவ்வளவு நேரமும் தான் கட்டிக் காத்துக் கொண்டிருந்த தனது பொறுமை அனைத்தும் காற்றில் பறக்க கையை நீட்டி மனைவியின் கன்னத்தில் அடியை இடியென இறக்கியவன்,
"சாவடிச்சிருவேன், என்னை பத்தி என்ன நினைச்சிட்டு இப்படி பேசிட்டு இருக்க? சட்டையை மாத்துறது போல பொண்டாட்டிய மாத்துற பழக்கம் எனக்கு இல்லை. இப்படி பேசுறது இதுவே கடைசியா இருக்கட்டும் இனிமே இது மாதிரி பேசிட்டு இருந்த, என்ன செய்வேன்னு எனக்கே தெரியாது" என்று எச்சரித்துவிட்டு அடங்கா சினத்துடன் அங்கிருந்து இருந்து வெளியேறினான்.
ஆரியின் காதலை புரிந்து கொள்ளாமல் அவனை பிரிய நினைக்கும் யாத்ராவின் எண்ணம் ஈடேறுமா?? ஆரியின் காதலை யாத்ரா புரிந்து கொள்வாளா?? காத்திருந்தால் காலமே கனியும் பொழுது காதல் கனியாதோ?? காத்திருப்போம், எண்ணங்களும் மாறும்! காலமும் மாறும்! காதலும் கனியும்!
அடுத்த அத்தியாயத்தை படிக்க கீழே உள்ள திரியை கிளிக் செய்யவும்.
அத்தியாயம் 8
"ஏய் நந்து இன்னும் நீ இதையே சாப்பிடலையா? என்ன இது கோழி மாதிரி கிண்டிக்கிட்டு இருக்க? குழம்பு ஊத்தவாடி" என்று தன் அண்ணன் மகளை உரிமையாக அதட்டிக்கொண்டிருக்க அப்பொழுது,
"கேட்டுட்டு இருக்காதீங்க ம்மா, சும்மா ஊத்துங்க சாப்பிடுவா" என்று நந்தினியை பார்த்து சிரித்தபடி யாத்ராவின் அருகில் வந்து அமர்ந்தான் ஆரி.
ஆரியின் குரலும், அசத்தும் சிரிப்பும் நந்தினியை ஏங்க வைக்க, ஆரியை யாத்ராவின் அருகே பார்க்க பார்க்க பெண்ணவளுக்கு மனம் ரணமாக வலித்தது.
ஆரி வேறொருத்திக்கு சொந்தமானவன், இனி அவன் தனக்கில்லை என்று தீர்க்கமாக முடிவெடுத்த பிறகு தான் வரமறுத்த தந்தையை கூட வலுக்கட்டாயமாக அழைத்து கொண்டு இங்கே வந்தாள். ஆனால் அவனை சந்திக்கும் முன்பு வரை நன்றாக இருந்த இதயம், அவனை கண்டதும் வலியில் துடிக்க, நந்தினி தன் காதல் கைகூட வில்லையே என மிகவும் வருந்தினாள்.
தன் மகள் ஆரியை விரும்புவதை அறிந்ததும் அவளது தந்தை விஜயன் உடனே ஆரியின் வீட்டிற்கு திருமணத்தை பற்றி பேச வந்தார். ஆனால் வீட்டினர், ஆரி யாத்ராவை விரும்பும் விஷயத்தை பற்றி கூறி அவரது வேண்டுகோளை நிராகரிக்க, இதை சற்றும் எதிரிபார்க்காத விஜயன் அன்று அவர்களுடன் சண்டையிட்டுக்கொண்டு போனவர், திருமணம் மற்றும் எந்த சடங்கிலும் கலந்துகொள்ளவில்லை.
ஜானகியும் வைத்தீஸ்வரனும் இரெண்டு மூன்று முறை நேரில் சென்று பேசி பார்த்தனர் ஆனால் விஜயன் வர முடியாது என்று சொல்லிவிட, ஒரு கட்டத்தில் ஆரியின் வீட்டினரும் அவரது மனநிலையை புரிந்து கொண்டு அவரை வற்புறுத்தவில்லை. விஜயனின் கோபம் தணிந்த பிறகு பேசிக்கொள்ளலாம் என்று விட்டுவிட்டனர். ஆனால் ஜானகி தான் மனம் கேளாமல் தமயனிடம் பேசுவதற்காக அவருக்கு அலைப்பேசியில் தொடர்புகொண்டார். ஆனால் விஜயன் விடாப்பிடியாக பேச மறுத்துவிட, அவர் மனதிற்குள்ளே மிகவும் வேதனை அடைந்தார்.
திருமணத்திற்கு பின்பு அதை, யாத்ராவிடம் மனம் விட்டு பேசும் பொழுது தமையனை பற்றி சொல்லி வருத்தப்பட்டும் உள்ளார்.
எங்கே தன் அண்ணன் இப்படியே இருந்து விடுவாரோ என மிகவும் பயந்து கொண்டிருந்தவருக்கு, தன் வீடு தேடி வந்த தமையனை பார்த்ததும் தன் மனபாரம் எல்லாம் நீங்கியது போல அவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. ஆனால் விஜயன் அமைதியாகவே இருக்க,
வந்ததில் இருந்து பேசாமல் ஒரு வித சங்கடத்துடன் அமர்ந்திருந்த விஜயனிடம் முதலில் பேச்சு கொடுத்து சகஜமாகியது ஆரி தான். அதன் பின்பு வைத்தீஸ்வரனும் விஜயனிடம் பழசை பற்றி எதுவும் பேசாமல் தொழிலை பற்றி மட்டும் பேசிக்கொண்டிருந்தார்.
அப்பொழுது யாத்ராவின் அருகே அமர்ந்திருந்த ஆரி, யாரும் பார்க்காத நேரத்தில் அவளை வேண்டும்மென்றெ சீண்டிக்கொண்டிருக்க, அதை கண்ட நந்தினி சங்கடமாக தன் முகத்தை தாழ்த்திக்கொள்ள, அவளது நிலையை கண்ட யாத்ரா அவளுக்காக வருத்தப்பட்டாள். யாத்ராவுக்கு ஆரியை நினைத்து கோபமாக வர உடனே அவனை தீயாக முறைத்தவள், அவனது காதில்,
"யார் மனசையும் காயப்படுத்தாம உங்களால இருக்கவே முடியாதா?" என்று கேட்டாள்.
அவனோ, "மனசு காயப்படுற அளவுக்கு நான் ஒன்னும் செய்யலையே" என யாத்ராவிடம் சொல்ல.
"ஆமா ஆமா நீங்க ஒண்ணுமே செய்யலே ப்ச், நந்தினி பாக்குறாங்க கை கால் வச்சிட்டு சும்மா இருங்க"என யாத்ரா தன்னவனிடம் சிடுசிடுத்தாள்.
"ஓ அப்போ அவ பார்க்கலைன்னா ஓகே வா" என ஆரி குனிந்து அவளது காதில் கிசுகிசுக்க, யாத்ராவோ கோபத்தில் தன் முகம் சிவக்க அவனை பார்த்து முறைத்தாள்.
அதற்கு அவன், "ஏய் அப்படி எல்லாம் என்னை பார்க்காத, அப்புறம் சேதாரம் ஆனா எனக்கு தெரியாது" என்று விஷமமாய் கூறி கண்ணடிக்க யாத்ராவுக்கு இன்னும் கோபம் தான் வந்தது.
ஆனால் ஒன்றும் செய்ய முடியாததால் அவள் அமைதியாக அமர்ந்திருக்க, தன் உணவை முடித்தவன்,
"யாத்ரா சாப்டுட்டு வா நான் வெளிய வெயிட் பண்றேன், இப்போ போனாதான் கரெக்ட்டா இருக்கும்" என்று சொல்லிவிட்டு எழுந்து கொள்ள, எதுவும் புரியாமல் திருத்திருத்தவள்,
"எங்க போனும்?" என்று வினவினாள்.
"எங்க போகணுமா? நீ தான வீட்ல போர் அடிக்குது எங்கையாவது கூட்டிட்டு போங்கன்னு என்கிட்ட கேட்டுட்டே இருந்த, நான் கூட இன்னைக்கு போலாம்ன்னு சொன்னேனே மறந்துட்டியா?" என சிரிப்பை மறைத்து கொண்டு சொல்ல, அதை கண்டுகொண்டவள் அவனை தன் கண்கள் சிவக்க பார்த்தாள்.
அப்பொழுது ஜானகி ,"ஆமா டா மா போய்ட்டு வா கல்யாணம் ஆனதுல இருந்து நீங்க எங்கையும் போகல, நாளையில இருந்து அவன் ஆபிஸ் போயிட்டான்னா அப்புறம் அவனை பிடிக்கிறது ரொம்ப கஷ்டம் டா" என்று சொல்ல யாத்ராக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை.
ஆரியோ அவள் முகம் காட்டிய உணர்வுகளை உள்வாங்கி கொண்டவன், 'மாட்டுட்டியா இப்போ என்ன பண்ணுவ? நான் கேட்டதுக்கு வர மாட்டேன்னா சொல்ற, இப்போ மாட்டேன்னு சொல்லு பார்ப்போம்' என தன் மனதிற்குள் எண்ணிக்கொண்டவன், தன்னவளுடன் முதன் முதலாக வெளியே செல்ல போவதை எண்ணி ஆவலாக இருக்க, ஆனால் யாத்ராவுக்கு தான், அவனுடன் தனியாக இருக்க வேண்டும் என்றால் பாகற்காயாக கசக்குமே, உடனே யோசித்தவள் ஒரு கணம் நந்தினியை பார்த்து விட்டு பின்பு அனைவரையும் பார்த்து,
"அத்தை நான் என்ன சொல்றேன்னா எல்லாருக்கும் தான் போர் அடிக்கும், நந்தினி வந்திருக்காங்க அவங்களுக்கும் வீட்டுக்குள்ளையே இருக்க ஒரு மாதிரி இருக்குமே, ஏன் எல்லாரும் போகக்கக்கூடாது?" என்று சொல்ல அதற்கு வைத்தீஸ்வரன்,
"அதுவும் சரி தான் நந்தினி வந்திருக்கா நாளைக்கு கிளம்பிருவா, வேணும்ன்னா நீங்க மூணுபேரும் வெளிய போய்ட்டு வாங்களேன் " என்று யாத்ரா சொன்னதிற்கு ஆமோதிக்க, ஆரிக்கு மனைவியை எண்ணி அவ்வளவு ஆத்திரம் வர, தன் கோபத்தை அடக்கியபடி நின்றிருந்தான்.
அப்பொழுது, "நந்தினி எதுக்கு மாப்பிளை? ஆரியும் யாத்ராவும் மட்டும் போயிட்டு வரட்டுமே" என விஜயன் தயக்கத்துடன் கூற,
"இல்லை அங்கிள் எல்லாருமே போலாம்" என யாத்ரா அனைவரையும் வற்புறுத்தி அழைக்க, அவள் அவ்வளவு பாசத்துடன் அழைத்ததும் மறுத்து பேச யாருக்குமே மனம் வரவில்லை. ஆரி தன் பற்களை கடித்தபடி காரை ஓட்ட, ஒரு மினி டூர் போல மொத்த குடும்பவும் கிளம்பி சென்றனர்.
பீச்,மகாபலிபுரம், ஷாப்பிங் ஆங்காங்கே செல்ஃப்பி என்று திட்டமிட்டபடி அனைவரும் மகிழ்ச்சியாக சுற்றிப் பார்த்தனர்.
தன் குடும்பத்துடன் கலகலப்பாக பேசிச் சிரித்துக் கொண்டிருந்த தன் மனைவியை கண்டு, 'ம்ம்ம்...எல்லாரையும் புடிக்குது என்னை தவிர' என்று எண்ணிக் கொண்டவனுக்கு யாத்ரா இவ்வாறு மனம் விட்டு சிரிப்பது மனதிற்கு நிம்மதியை கொடுத்தது.
அனைத்தும் முடித்துவிட்டு அவர்கள் பீச் ரெஸ்டாரண்டில் இரவு உணவை முடிப்பதற்காக அமர்ந்திருக்க, யாத்ராவின் கவனம் முழுவதும் நந்தினியிடம் தான் இருந்தது. வெளியே வந்ததில் இருந்து அவளும் அவளுடன் தனிமையில் பேசவேண்டும் என ஆவலுடன் எதிர்பார்த்து கொண்டிருக்கிறாள்.
ஆனால் யாரவது இடையில் வந்துவிட இப்பொழுதாவது பேசிவிட வேண்டும் என்று யாத்ரா காத்திருக்க, அந்நேரம் பார்த்து நந்தினி எழுந்து வாஷ் ரூமிற்கு செல்வதை பார்த்து, 'இது தான் நல்ல வாய்ப்பு விட்டுவிட கூடாது' என்று தனக்குள் முடிவெடுத்தவள், சற்றும் யோசிக்காது தான் வாஷ் ரூம் சென்று விட்டு வந்துவிடுவதாக சொல்லி நந்தினியின் பின்னாலே சென்றாள்.
தன் பின்னால் வந்த யாத்ராவை பார்த்து புன்னகைத்த நந்தினி, தன் கரத்தை கழுவிவிட்டு அங்கிருந்து செல்ல பார்க்க அப்பொழுது,
"நந்தினி கொஞ்சம் பேசணும்" என்று அவளை தடுத்தாள் யாத்ரா.
"என்ன பேசணும்?" என்ற நந்தினி 'இவளுக்கு என்கிட்ட என்ன பேசணும்?' என எண்ணியபடி கேள்வியாக யாத்ராவை பார்க்க,
அவளோ, "உங்களுக்கு இப்பவும் ஆரியை புடிச்சிருக்கா?" சுத்திவளைக்க விருப்பம் இல்லாமல் பட்டென்று கேட்டுவிட, நந்தினிக்கு ஒன்றுமே ஓட வில்லை.
"என்ன? என்ன பேசுறீங்க?" 'இப்பவும் என்றால் இவளுக்கு அனைத்தும் தெரியுமா என்ன? ஆரிக்கு அத்தானுக்கு கூட நான் அவரை காதலித்தது தெரியாதே, அப்படியென்றால் அத்தை தான் கூறியிருப்பாரோ' என்று எண்ணிய நந்தினி உண்மையில் தடுமாறி தான் போனாள்.
அவளது தடுமாற்றத்தை உள்வாங்கிக்கொண்ட யாத்ராவோ,
"எனக்குத் தெரியும் அத்தை ஒரு தடவை சொல்லிருக்காங்க" என்றவள்,
"இங்க பாருங்க நந்தினி, தயக்கம் வேண்டாம் எனக்கு பிடிக்கலைன்னா நான் போய்டுவேன்னு கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே ஆரிக்கிட்ட சொல்லிட்டேன். அதுக்கு பிறகு தான் இந்த கல்யாணமே நடந்துச்சு. எனக்கு ஆரி கூட வாழப் புடிக்கல, சீக்கிரமா நான் அவரை விட்டுப் போய்டுவேன், உங்களுக்கு அவர் கூடச் சேர்ந்து வாழணும்ன்னா தாராளமா வாழுங்க எனக்கு அதுல எந்தப் பிரச்சனையும் இல்லை" எனக் கொஞ்சமும் தயங்காமல், ஆரி தனக்கு யார்? அவனுடன் எப்படி பட்ட பந்தத்தில் இருக்கின்றோம்? அவனுடன் இந்த ஏழு நாள் வாழ்ந்த வாழ்க்கை! அது என்னாகும்? முதலில் ஆரி தன்னை விடுவானா? என எதை பற்றியும் சிந்திக்காமல் இவ்வாறு கூறிய யாத்ரா, பதில் எதுவும் பேசாமல் அதிர்ச்சியுடன் நிற்கும் நந்தினியை பார்த்து,
"நிதானமா யோசிங்க இந்த விஷயம் நம்மளை தவிர வேற யாருக்கும் தெரிய வேண்டாம்" என்று கூறிவிட்டு வெளியே செல்ல, நந்தினிக்கு அவ்வளவு அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
பின்பு தன்னை நிதானப்படுத்திக்கொண்டு வாஷ் ரூமில் இருந்து வெளியே வந்த நந்தினி, சிரித்த முகமாக அமர்ந்திருக்கும் ஆரியையும், சற்று நேரத்திற்கு முன்பு நடந்த எதுக்கும் தனக்கும் சம்பந்தமே இல்லாதது போல அமர்ந்து சாப்பிட்டு கொண்டிருக்கும் யாத்ராவையும் மாறி மாறி பார்த்தாள். அவளுக்கு தொண்டைக்குள் உணவு செல்ல மறுக்க,அவளது சிந்தனை முழுவதும் யாத்ரா பேசிய வார்த்தைகளில் தான் உழன்று கொண்டிருந்தது.
நன்றாக சுத்தி எடுத்துவிட்டு இரவு உணவையும் வெளியிலே முடித்து கொண்டு அவர்கள் அனைவரும் காரில் இல்லம் திரும்பும் பொழுதே நல்ல மழை, சிறு துளியாக ஆரம்பித்தது இப்பொழுது பேரிரைச்சலுடன் வானில் இருந்து அருவியாகக் கொட்டிக் கொண்டிருந்தது.
யாத்ராவோ மழையை கண்டதும் அனைத்தையும் மறந்தவளாய், "ஐ மழை !! அத்தைமா எனக்கு மழைன்னா எவ்ளோ பிடிக்கும் தெரியுமா?? காலேஜ்ல இருக்கும் பொழுதெல்லாம், மழை வந்தா நான் கார்த்திக் மதனா மூணு பேரும் மழை நிக்குற வரைக்கும் நனைவோம். அம்மாதான் திட்டிகிட்டே இருப்பாங்க" என குதூகலத்துடன் கூற அனைவரும் புன்னகைக்க, உடனே அவளது மாமியாரோ,
"இங்கதான் அம்மா இல்லையே டா வீட்டுக்கு போனதும், நீ உன் இஷ்டத்துக்கு ஆட்டம் போடு" என்று கூற, அழகாய் சிரித்தவள் காரின் கண்ணாடியை இறக்கி பூத்தூறலை முகத்தில் வாங்கிக்கொண்டாள்.
அப்பொழுது மழைநீர் உள்ளே வரவும் ஆரி, "ஏய் யாத்ரா மழை தண்ணி உள்ள வருது டி" என்று சிறு எரிச்சலுடன் கூறி காரின் கண்ணாடியை ஏற்றிவிட,
சற்றென்று திரும்பியவள் தன் இடுப்பில் கைவைத்து கொண்டு, "ஆரி ப்ளீஸ் ஓகே சொல்லுங்க" என்று கொஞ்சும் குரலில் கெஞ்ச, தன்னவள் முதல் முதலாக தன்னிடம் இயல்பாகவும் உரிமையுடனும் பேசவும் மகிழ்ச்சியடைந்தவனுக்குள் பலவிதமான ஆசைகள் தோன்றியது, "ஆரி" என்று இத்தனை உரிமையுடன் கொஞ்சும் குரலில் அவள் கூறியதும் மொத்தமாக விழுந்தேவிட்டான். உடனே அவளை அள்ளிக்கொண்டு மொத்தமாக அவளுள் தொலைந்து விடும் பேராவல் அவனுக்குள் எழுந்தது.
யாத்ராவும் ஆரியும் தனிமையில் இருக்கும் பொழுது யாத்ரா இது போல கொஞ்சலுடன் கேட்டிருந்தால், ஆரி தன் பதிலை சொல்லில் அல்ல செயலில் காட்டிருப்பான் !! அதிரடியான முத்தத்தில் அவளை அதிரச்செய்திருப்பான்!! ஆனால் விதியின் சதியால் தனது பெற்றோர் தங்களுடன் இருக்கவே தன் தாபத்தை அடக்கிக்கொண்டவன்.
ஒரே ஒரு தலையசைப்பில் புன்னகையுடன் 'ஓகே' என்றான். பதிலுக்கு புன்னகைத்தவள் சற்று முன் நந்தினியுடன் பேசியது, தன் கடந்தகால பிரச்சனைகள் என அனைத்தையும் மறந்துவிட்டு தன் மேல் படும் தூறலை கண்டு குழந்தையை போல குதூகலித்துக்கொண்டிருந்தாள்.
அவன் கண்களில் தான் அவள் மீது எத்தனை காதல்? ஆனால் அதை உணர வேண்டியவளோ உணராமல் அவனை பிரிந்து செல்லும் தருணத்திற்காக காத்துக்கொண்டிருக்கிறாள்.
ஆரி மற்றும் யாத்ராவை பார்த்த ஜானகிக்கும் வைத்தீஸ்வரனுக்கும் மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. கார் வீட்டை நெருங்கியதும் மழையில் நனைந்தபடி உற்சாகமாக யாத்ரா மாடிக்கு செல்ல படிக்கட்டில் ஏற,
"ஏய் யாத்ரா பார்த்து போ டா " என்று ஜானகியிடம்,
"சரி அத்தைமா" என்றவள் சந்தோஷமாக மாடிக்கு சென்றாள்.
அப்பொழுது, "டேய் அவளை பார்த்துக்கோ டா விழுந்துற போறா" என்று ஆரியை அதட்டிவிட்டு தன் கணவனுடன் ஜானகி உள்ளே சென்றுவிட்டார்.
ஆரியோ இதற்காக தான் காத்திருந்தது போல, உற்சாகமாக மாடிக்கு சென்ற மனைவியின் உற்சாகத்தில் தானுமே அகமகிழ்ந்தவனாக, காரை நிறுத்தி விட்டு மேலே மாடிக்கு சென்றவன், அங்கு மழையில் தன்னவள் தன்னை மறந்து ஆட்டம் போட்டு கொண்டிருந்த கோலத்தைக் கண்டு கண்ணிமைக்க முடியாமல் அப்படியே சிலையாக நின்று விட்டான்.
இந்தநொடி அவன் முன் அவனவள் இருக்கும் கோலம் அவனுக்குள் உறங்கிக்கிகொண்டிருக்கும் காதல் அரக்கனை தட்டி எழுப்ப, அவள் அணிந்திருந்த சிவப்பு நிற ஆடை மழைநீரைக் பருகி கொண்டு, அவளது தேகத்துடன் ஒட்டி உறவாடி அவளைக் கொண்டவனின் நெஞ்சில் காதல் நெருப்பை பற்றவைத்தது.
அவ்வளவு நேரம் தன்னை மறந்து மகிழ்ச்சியாக இருந்தவளுக்கு யாரோ தன்னை பார்ப்பது போல தோன்றவும் திரும்பியவள், தன் பின்னால் நிற்கும் ஆரியையும் அவனது ரசனை மிகுந்த பார்வையையும், அவன் உதட்டில் தவழும் குறும்பு சிரிப்பையும் பார்த்த பிறகு தான் இருக்கும் நிலை கண்டு சங்கடத்துடன் யாத்ரா அங்கிருந்து சென்று விட,
'நாம சும்மா இருந்தாலும் இவ விட மாட்டா போலவே' என்று எண்ணியவன் தன் சிகையை அழுத்தமாக கோதி கொண்டான். அவனவள் பற்றவைத்து காதல் தீ அவனை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விழுங்கிக்கொண்டிருக்க, ஆசையில் தகித்தவன் தன்னவளை தேடி அவள் பின்னாலே போன நேரம் அங்கே வந்த நந்தினி அவனது கரத்தை இறுக்கமாக பிடித்திருந்தாள்.
நந்தினியை அங்கே எதிர்பார்க்காத ஆரி, அவளை புருவம் சுருக்கி பார்க்க, அவன் பார்த்த பார்வையில் சட்டென்று தன் கரத்தை அவனிடம் இருந்து விலகிக்கொண்டவள்,
ஒருகணம் தன் கண்களை மூடி திறந்து அவனது கூர்மையான விழிகளை நேருக்கு நேர் சந்தித்து,
"ஏன் அத்தான் நீங்க என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கலை, உங்களை வேண்டாம்ன்னு சொல்ற இவளை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு, நீங்க தான் வேணும்ன்னு சொன்ன என்னையும் என் காதலையும் நீங்க புரிஞ்சிக்கவே இல்லையே ஏன்?" என வருத்தத்துடன் கேட்டாள். யாத்ரா பேசியதிலிருந்து அவளது உள்ளம் ஆற்றாமையில் வருந்திக்கொண்டிருக்க, மனசில் வைக்க மனமின்றி அவனிடமே நேரடியாக கேட்டுவிட்டாள்.
"நந்தினி என்ன உளறிட்டு இருக்க?" ஆணவனின் பார்வையில் அனல் அடித்தது.
"உண்மைய சொல்றேன், உங்களுக்கு கல்யாணம் பண்ணிக்க ஆளே இல்லையா? இவ தான் கிடைச்சாளா?" யாத்ரா மீது அத்தனை ஆத்திரம் வந்தது, என்ன பெண்ணவள்? ஆரி யார்? அவன் திறமை என்ன? அதுவும் அவள் மீது அவனுக்கு தான் எத்தனை காதல்? அவனை வேண்டாம் என்கிறாளே? நந்தினியால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை.
அத்தை மகன் போதாக்குறைக்கு தான் காதலித்தவனின் வாழ்க்கை சரி இல்லையே என்ற வருத்தம் அவளை மிகவும் தாக்கியது. ஆரியின் காதலுக்கு யாத்ரா தகுதியற்றவள் என்று எண்ணியவள் தன்னை கட்டுப்படுத்த முடியாது அவனிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கிறாள்.
"நந்தினி என் பொறுமைக்கும் ஒரு எல்லை உண்டு" யாத்ராவை அவமதிக்கும்படியான நந்தினியின் பேச்சு ஆரியின் கோபத்தை தூண்டிவிட்டது.
"கோபப்படாம நான் சொல்றதை கேளுங்க அத்தான், உங்க காதலுக்கு அவ எல்லாம் தகுதியே கிடையாது. அவளை நம்பாதீங்க"
"ஷட் அப், இனி ஒரு வார்தை பேசாத" எச்சரித்தான்.
"பேசுவேன், அவளை நம்பாதீங்க அவ என்கிட்ட என்ன சொன்னா தெரியுமா" என தன் உதடுகள் துடிக்க ஏதேதோ பேசினாள். யாத்ரா சொன்னது, தான் சொல்லாமல் விட்ட தன் நேசம் என தன் மனத்திற்கு தோன்றியதெல்லாம் கூறினாள்.
யாத்ரா ஆரியை விட்டு சென்றுவிடுவேன் என்று சொன்னதால் வந்த கோபம், இவளுக்காக தன் காதலை நிராகரித்துவிட்டாரே என்ற ஆற்றாமை என அனைத்தும் அவளை பேச வைக்க, நிறைய பேசினாள். அனைத்தையும் பேசினாள்.
ஏதோ கணவன் மனைவி பிரச்சனை! சிறு பெண் புரியாமல் பேசுகிறாள் சரியாகிவிடும்! சொல்ல வேண்டாம் என்று தான் முதலில் எண்ணினாள். ஆனால் ஆரி யாத்ரா மீது கொண்ட காதலை கண்டவளுக்கு, யாத்ராவின் பற்றற்ற பேச்சு எரிச்சலை கொடுக்க. என்னை விட்டுவிட்டு இவளை காதலித்தாய் அல்லவா, பாரு இவள் லட்சணத்தை, என்று தாங்க முடியாது அனைத்தையும் கூறிவிட்டாள்.
மாடியில் தன்னவன் பார்த்த பார்வையின் அர்த்தம் உணர்ந்தவள் தன் நெஞ்சம் படபடக்க அவன் முன்பு இந்த கோலத்தில் நிற்க சங்கடப்பட்டுக்கொண்டு வேகமாக தங்களின் அறைக்குள் வந்து உடையை மாற்றிவிட்டு தலையை துவட்டிக்கொண்டிருக்க, தங்களின் அறையின் கதவை திறந்து கொண்டு வேகமாக உள்ளே நுழைந்த ஆரியின் விழிகள் ரெத்தமென சிவந்திருக்க, அதை பார்த்த யாத்ராவுக்கு குளிரெடுத்தது.
'என்னாயிற்று இவனுக்கு? ஏன் தன்னை இவ்வளவு முறைக்கின்றான்?' என அவள் சிந்திக்கும் பொழுதே, அவளை அழுத்தமாக பார்த்தப்படி நெருங்கி வந்தவன்,
"நந்தினிகிட்ட என்னடி சொன்ன?"என ரௌத்தரமாகக் கேட்கவும் அவனது பார்வையும் குரலும் அவளுக்கு கிலியை உண்டாக்க , அவனது விழிகளை சந்திப்பதை தவிர்த்தவள்,
"அதெல்லாம் ஒண்ணும் சொல்லலையே" என்று கூறி அவனிடம் இருந்து விலக முற்பட , அவளது கரத்தை இறுக்கமாக பிடித்து இழுத்தவன்,
"கேட்ட கேள்விக்கு சரியான பதில் வரணும்" என ஒவ்வொரு வார்த்தைகளுக்கும் அழுத்தம் கொடுத்து கூற, இவளுக்கு அவன் இறுக்கி பிடித்ததில் கரம் வலிக்க துவங்கியது.
யாத்ராவோ வலி பொருக்காது, "ப்ச் கைய விடுங்க என்னனு சொல்லாம சும்மா வந்து நந்தினிகிட்ட என்னடி சொன்னன்னா என்ன அர்த்தம்?" என்றவள் அவனிடம் இருந்து விடுபட முயல, அவனோ அவள் மீது தான் பதித்திருந்த பார்வையை அகற்றினான் இல்லை.
சில நொடிகள் கழித்து தன் பிடியை தளர்த்தி தன் தலையை அழுந்த கோதி தன் கோபத்தை கட்டுப்படுத்திக்கொண்ட ஆரி, அவளது இரு தோள்களையும் மென்மையாக பற்றி கவிழ்ந்திருந்த அவளது முகத்தை நிமிர்த்தி, தன் முகம் பார்க்க வைத்து அவள் விழிகளுடன் தன் விழிகளை உறவாடவிட்டபடி,
"என் கூட வாழமாட்டேன்னு சொன்னியா?" என்று கேட்க அவன் விழிகளிலோ, "ஆம்" என்று மட்டும் சொல்லி என்னை மொத்தமாக உடைத்துவிடாதே என்னும் ஏக்கம் அப்பட்டமாக தெரிய, அவன் பார்வை கண்டு பெண்ணவள் மிகவும் தடுமாறினாள்.
ஆரியின் அந்த பார்வை அவளது மனதை ஏதோ செய்ய, பெண்ணவளோ பதில் பேச முடியாது ஊமையாகி போனாள்.
அவளது அமைதியே அவனை உயிரோடு வதைக்க,
"பதில் சொல்லு டி" என்ற அவனது கர்ஜனையில் சுயம் பெற்றவள், இனிமே அவனிடம் மறைத்து பயன் இல்லை என்பதை உணர்ந்து மனதில் தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு தன்னை நிதானப்படுத்தி, அவனது விழிகளை நேருக்கு நேராக சந்தித்து ,
"ஆமா" என்றாள் சற்று காட்டமாக.
இவன், "ஏன்" என்றான் சீற்றத்துடன். ஆனால் அதற்கெல்லாம் அவள் அசரவில்லை.
உடனே, "புடிக்கல" என்றாள் ஒரே வார்த்தையில். அவனுக்கு தான் கஷ்டமாக இருந்தது. இதுவரை எத்தனையோ முறை அவனிடம் டைவர்ஸ் கேட்டிருக்கிறாள். வருத்தமாக தான் இருக்கும், ஆனால் நாலு சுவற்றிற்குள் என்பதால் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளமாட்டான்.
தன்னவள் தானே பார்த்துக்கொள்ளலாம் போக போக புரிந்து கொள்வாள் என்று இருந்தவன். நந்தினியிடம் சென்று இப்படி பேசுவாள் என்று கனவிலும் எண்ணிப்பார்க்கவில்லை. கட்டுப்படுத்த முடியாதளவு கோபம் வந்தது? ஆனாலும் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டவன் அவள் முகம் பார்த்து,
"ஓ புடிக்காட்டாலும் வாழ்ந்து தான் ஆகணும்" தீர்க்கமாக கூறினான்.
"மாட்டேன் கண்டிப்பா மாட்டேன் நான் போயிருவேன்"
"ஓ அதுக்கு நான் போக விடணுமே"
"இது சரி இல்லை, கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி என்கிட்ட என்ன பேசுனீங்கன்னு மறந்து போய்ட்டிங்களா என்ன? எனக்கு புடிக்கலைன்னா நான் போய்டுவேன்னு நான் சொன்னப்போ நீங்க சரின்னு சொன்னீங்க" ஆற்றாமையுடன் கூறினாள்.
ஆமாம் சொன்னான் தான், அனைவரும் திருமணத்தை எண்ணி எதிர்பார்ப்புடன் இருக்கும் பொழுது இவள் மட்டும் எதையோ இழந்ததை போலவும், உன்னை பிடிக்கவில்லை என்றும், செத்துவிடுவேன் என்றும் கூறி கொண்டே இருக்கவும் வேறு வழியே இல்லாமல், திருமணம் செய்து கொண்டு சேர்ந்து வாழ்வோம் அதன் பிறகும் விருப்பம் இல்லை என்றால், உன் வழியில் குறுக்கிட மாட்டேன் என்று அவளது அந்த நேர நிம்மதிக்காக கூறி வைத்தான். ஆனால் சொன்னதுடன் சரி அதை மறந்தே விட்டான், இப்பொழுது அவள் சொல்லி தான் அந்த விடயம் அவனது நியாபகத்திற்கே வர, அவனுக்கு எரிச்சல் தான் வந்தது.
"ஏய் உனக்கு இந்த ஏழு நாள் என் மேல ஒண்ணுமே தோனலையா" வேதனையுடன் கேட்டான்.
பதில் ஏதும் பேசாமல் மறுப்பாக தலையை மட்டும் ஆட்டியவள்,
"ஏழு நாள் இல்லை ஏழு வருஷம் ஆனாலும் நீங்க எனக்கு வேண்டாம் ஆரி, எனக்கு உங்களுடைய உணர்வுகளை புரிஞ்சிக்க முடியுது, கவலை படாதீங்க நான் நந்தினிகிட்ட பேசிட்டேன் உங்க வீட்டுல, நந்தினி வீட்ல பேசி உங்க ரெண்டு பேர் கல்யாணத்தையும்" என்று அவள் சொல்லி முடிக்கவில்லை,
"ஷட் அப்" என பயங்கரமாக கத்தி, இவ்வளவு நேரமும் தான் கட்டிக் காத்துக் கொண்டிருந்த தனது பொறுமை அனைத்தும் காற்றில் பறக்க கையை நீட்டி மனைவியின் கன்னத்தில் அடியை இடியென இறக்கியவன்,
"சாவடிச்சிருவேன், என்னை பத்தி என்ன நினைச்சிட்டு இப்படி பேசிட்டு இருக்க? சட்டையை மாத்துறது போல பொண்டாட்டிய மாத்துற பழக்கம் எனக்கு இல்லை. இப்படி பேசுறது இதுவே கடைசியா இருக்கட்டும் இனிமே இது மாதிரி பேசிட்டு இருந்த, என்ன செய்வேன்னு எனக்கே தெரியாது" என்று எச்சரித்துவிட்டு அடங்கா சினத்துடன் அங்கிருந்து இருந்து வெளியேறினான்.
ஆரியின் காதலை புரிந்து கொள்ளாமல் அவனை பிரிய நினைக்கும் யாத்ராவின் எண்ணம் ஈடேறுமா?? ஆரியின் காதலை யாத்ரா புரிந்து கொள்வாளா?? காத்திருந்தால் காலமே கனியும் பொழுது காதல் கனியாதோ?? காத்திருப்போம், எண்ணங்களும் மாறும்! காலமும் மாறும்! காதலும் கனியும்!
அடுத்த அத்தியாயத்தை படிக்க கீழே உள்ள திரியை கிளிக் செய்யவும்.
அத்தியாயம் 8
Last edited:
Author: Naemira
Article Title: அத்தியாயம் 7
Source URL: Naemira Novels-https://naemiranovels.com
Quote & Share Rules: Short quotations can be made from the article provided that the source is included, but the entire article cannot be copied to another site or published elsewhere without permission of the author.
Article Title: அத்தியாயம் 7
Source URL: Naemira Novels-https://naemiranovels.com
Quote & Share Rules: Short quotations can be made from the article provided that the source is included, but the entire article cannot be copied to another site or published elsewhere without permission of the author.